Als leeuwen hebben we gevochten. Tevergeefs, want Jeroen Dijsselbloem krijgt geen zware financiële post als commissaris binnen de Europese Commissie en blijft slechts minister van Financiën in Nederland, schrijft Errol Keyner.

Het had erger gekund. Stel je voor dat Dijsselbloems collega van Buitenlandse Zaken Frans Timmermans Europa financieel of economisch op weg had moeten helpen. Een talenknobbel is ook met een grenzeloze ambitie een wankel fundament om financieel complexe zaken te lijf te gaan. Naast politieke handigheid is enig vakmanschap belangrijk. Zelfs in Europa.

Natuurlijk was Timmermans een geweldige kandidaat om Catherine Ashton als Hoge Vertegenwoordiger voor Buitenlandse Zaken op te volgen. Ashton werd in een tijd benoemd toen kwalificaties er nog minder toe deden. Toegegeven, ze was de Engelse taal redelijk machtig.

Het heeft niet zo mogen zijn. De jonge, onbewezen Italiaanse Federica Mogherini volgt Ashton op. En zolang de lichamelijke en psychische gesteldheid van voorzitter Jean-Claude Juncker ongevoelig blijft voor vermeende overmatige alcoholconsumptie, beweegt het nieuwe takenpakket van eerste vicevoorzitter Timmermans zich tussen ceremonieel en onmogelijk.

Duitsland blijft de baas in Europa

Het is verdedigbaar om politieke stromingen evenredig te vertegenwoordigen en om meer vrouwen te laten experimenteren met macht, maar het is natuurlijk van de zotte om ieder land een eigen commissaris te gunnen. De neutrale toeschouwer moet concluderen dat Europa zichzelf nog niet belangrijk genoeg vindt om de beste zwaargewichten, ongeacht nationaliteit, op hun eigen vakterrein in te zetten als commissaris.

En als nationaliteit al een rol mag spelen, heb ik voor bestuurlijke functies meer vertrouwen in de zakelijkere Noord-Europese mentaliteit. Een pleidooi om meer Nederlanders aan de top komen? Nee hoor, van mij mogen 28 Duitsers de Commissie vormen.

Tot dat moment prijs ik me gelukkig dat niets in Europa gebeurt zonder dat vooraf bondskanselier Angela Merkel haar goedkeuring verleent. Niet alleen een rolmodel voor vrouwen, maar vooral Duits. We kunnen rustig slapen.

Errol Keyner is adjunct-directeur bij de Vereniging van Effectenbezitters (VEB), maar schrijft dit artikel op persoonlijke titel.

Lees ook

Fopbaan Timmermans? Eerste man na Juncker, maar geen belangrijke portefeuille

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl